✴️LEGENDA✴️

„Dzieci Mgły”

W dolinie, gdzie nigdy nie było ani dnia, ani nocy,
stał dom utkany z pary, z oddechów i szeptów.
Tam przyszły na świat Nami i Kai – dzieci mgły.

Ich rodzice mówili:

„Bądźcie sobą. Możecie wszystko.”
„Nie ma zasad. Nie ma granic. Nie ma złego kierunku.”

Więc Nami była raz ptakiem, raz falą, raz śmiechem.
Kai był raz ogniem, raz ciszą, raz cudzym marzeniem.
Żadne z nich nie wiedziało, kim naprawdę jest.

Ich ciała płynęły – miękkie, lekkie, piękne.
Ale kiedy przyszła burza, nie miały się czego uchwycić.
Nie znały „nie”.
Nie znały „dosyć”.
Nie znały siebie.

Aż któregoś dnia mgła zgęstniała tak bardzo, że stracili siebie z oczu.
Nami zawołała:

„Kai, gdzie jesteś?”
A echo odpowiedziało:
„Nie wiem. Może w Tobie.”

I wtedy po raz pierwszy uklękła.
Dotknęła ziemi.
Poczuła jej ciężar i zapach.
Zrozumiała, że to „nie” też jest formą miłości.

Kai usiadł obok niej, położył rękę na ziemi.
Jego dłoń wreszcie nie przeniknęła przez mgłę.
Uśmiechnął się.

„To chyba ja.”

Od tej pory mgła wciąż była,
ale dom miał już drzwi,
a oni – swoje brzegi.

Z mgły nie trzeba uciekać.
Wystarczy stanąć i poczuć ziemię.
Dopiero wtedy widać, 
że zawsze byłaś w drodze do siebie.