Baran to pierwsze tchnienie zodiaku – dziecko Wszechświata, które uczy się świata przez działanie. Jego energia to ogień na zewnątrz i woda w środku – zderzenie odwagi z wrażliwością, które tworzy nieustanny wewnętrzny konflikt, ale też źródło geniuszu.
Baran inicjuje, zaczyna, zapala, lecz rzadko potrafi dokończyć. Jego zadaniem nie jest kończenie, lecz otwieranie drzwi nowym początkom.

To znak pomysłowości, spontaniczności i czystych intencji. Baran działa szybko – czasem zanim pomyśli. Bywa porywczy, reaguje gwałtownie, ale równie szybko się uspokaja. Jego emocje przypominają błyskawicę: nagłe, intensywne, lecz krótkie. Najlepiej dać mu chwilę, aby sam się wypalił – wróci spokojniejszy, gotów na nowy start.

W środku Baran jest bardzo wrażliwy. Choć z zewnątrz wydaje się silny i nieugięty, łatwo go zranić słowem czy krytyką. Lepiej go najpierw pochwalić – wtedy usłyszy wszystko. Mars, jego planeta opiekuńcza, popycha go do działania, walki, ruchu. Baran, który stoi w miejscu, gaśnie.

Baran nie znosi ograniczeń – potrzebuje swobody, niezależności, przestrzeni. Kiedy ktoś próbuje go zatrzymać, traci równowagę. Jego ciało odzwierciedla to symbolicznie: neuralgiczną strefą jest głowa – siedziba myśli i impulsu. To tam rodzą się jego bóle, napięcia i zderzenia z rzeczywistością.

Młode Barany często żyją od pomysłu do pomysłu, od związku do związku, od impulsu do impulsu. Szukają siebie w działaniu, w ruchu, w zmianie. Dopiero z czasem uczą się zatrzymać i zapytać siebie, dokąd właściwie idą.

Dojrzały Baran to ktoś, kto już nie walczy z całym światem – lecz używa swojej mocy, by go tworzyć. Wtedy jego energia ognia staje się światłem odwagi, a emocjonalna woda w środku przemienia się w źródło empatii.
Taki Baran jest czuły, wspierający i hojny. Potrafi dzielić się wszystkim – także pieniędzmi, bo nie gromadzi, lecz przepływa.